Σκραπ

Με τον όρο σκραπ (scrap metal) αποδίδεται σωρός μετάλλων που δεν έχουν κάποια άμεση χρήση.  Το σκραπ είναι παγκοσμίως αντικείμενο εμπορίου σαν πολύτιμη πρώτη ύλη. Κύριοι αποδέκτες του είναι οι ανά τον κόσμο χαλυβουργίες  που το αξιοποιούν στην παραγωγή χάλυβα.

Φτιαγμένα από
μέταλλο,

ξύλο ή πάπυρο,

καρφιά, σχοινιά και βίδες

να τα τρώει τ' αλάτι 
κι ο καιρός
ανελέητα τσακίζει

Τα πλοία είναι άψυχα θαρρείς;

Ποιός είπε

ότι δεν νοιώθουν

το χρόνο που κυλά

δε βλέπουν

δεν ακούν

δεν μαρτυράνε

Βάλτο καλά στο νού σου

έχουν ψυχή τα πλοία και πονάνε

Όταν τα βλέπεις  να σβήνουν στην άκρη του ορίζοντα

Θυμίσου

Δεν είναι ο άνεμος που τα ταξιδεύει

Δεν είναι κάρβουνο,  ατμός ή πετρέλαιο που γυρίζει τη προπέλα

και πυρώνει τα σωθικά του καραβιού

Δεν είν' ο καπετάνιος και το πλήρωμα που ορίζουν τη ρότα τους

ούτε ο λογιστής που μετράει λίρες και δολλάρια στο τακτοποιημένο γραφείο

τσεκάροντας τα ναυλοσύμφωνα.

Είναι το ίδιο πάντα όνειρο που τα κινεί

η λαχτάρα του πρώτου εκείνου ανθρώπου που αντίκρυσε τη θάλασσα

του ταξιδευτή που ρίχτηκε στα κύματα

χάραξε πορεία με οδηγό τ' αστέρια

βρήκε τους δρόμους στο νερό

και μετακίνησε τα σύνορα του κόσμου

Τ'όνομα του είναι Οδυσσέας, Πυθέας ή Ιάσονας

θ'ακούσεις τους θαμώνες να το κουβεντιάζουν στα μπαρ του λιμανιού

κάνοντας σχέδια για μπάρκα σε τόπους μακρινούς.

Μιλάνε για παλιά σκαριά

όπως μιλούν για φίλους παλιούς πούχουν χαθεί

ή για γυναίκες που σημάδεψαν τη νιότη τους.

Η ψηλόλιγνη τηλεφωνήτρια που γερνάει

δίπλα στο μεγάλο φωτεινό παράθυρο

στο εφοπλιστικό γραφείο

πάνω από την αποβάθρα

βλέπει τα καράβια από ψηλά

να δένουν στο λιμάνι

σώματα

που γυρεύουν μια γωνιά να ξαποστάσουν

το ξέρει πια καλά

ακούει την καρδιά τους να χτυπάει σταθερά

την ανάσα τους να σβήνει ήσυχα σα κοιμούνται

τα γέρικα κόκκαλά τους να τρίζουν από την υγρασία

κι όταν ψιθυρίζουν,

σιγανά,

για να μη τ' ακούνε οι χαφιέδες των λιμανιών

ιστορίες, γλυκόλογα και ξεχασμένα μυστικά

τα μάτια της θολώνουν τα γυαλιά

και μια προσευχή

ασυναίσθητα

ξεφεύγει από τα χείλια της

για να ξορκίσει το κακό

και να τους δίνει δύναμη

να φεύγουν

Μη γελαστείς

έχουν ψυχή τα πλοία

κι όταν πεθαίνουν στα διαλυτήρια

παίρνουν μαζί τους μνήμες ανθρώπων που τα πόνεσαν

όταν τα σίδερα κόβονται

όταν τα σωθικά τους ξεριζώνονται

όταν οι χυμοί τους στραγγίζονται

όσοι χαθήκαν στα πελάγη

νοιώθουν την τελευταία πνοή τους να ενώνεται με τις θαλασσινές αύρες

κι αργοσαλεύουν στον μεγάλο ύπνο τους

να τα ξεπροβοδίσουν

"σπασμένο καράβι" από thread στο nautilia.gr

Malcolm Morley - Πίνακας (το πλοίο Άμστερνταμ μπροστά από το Ρότερνταμ

1885, Αθήνα, "Πατησίων"



Ε. Μ. Πολυτεχνείο, 1885, by Loizos Lantsa

Τελικά τα καταφέραμε, γιατί περί άθλου πρόκειται!
Γεμίσαμε με τσιμέντο (οπλισμένο σκυρόδεμα) και άσφαλτο κάθε σπιθαμή γής.
Συγκεντρώσαμε εκατομμύρια ψυχές (5-7.000.000) σε μια περιοχή που με το ζόρι θα άντεχε τους μισούς.
Τους δώσαμε κίνητρα για να κινούνται με αυτοκινούμενα οχήματα σε αναλογία που με λίγη προσπάθεια θα προσεγγίσει το 1 προς 1.
Τους κάναμε τον βίο αβίωτο για να τρέχουν πίσω από τον ίσκιο τους πότε ψάχνοντας για πάρκιν πότε αφήνοντας και μαζεύοντας παιδιά και πότε κυνηγώντας άπιαστα λεφτά.
Τους σπρώξαμε να επενδύσουν το μέλλον το δικό τους και των δισέγγονων  τους σε ντουβάρια-κλουβιά μηδαμινής αξίας.  
Τους παρακολουθούμε να δηλητηριάζουν το σώμα τους, πνιγμένοι σε τόνους λίπους, αλατιού, ζάχαρης και λάιτ προϊόντων.


Και τέτοιες μέρες γιορτινές, οδηγούμεθα ως αγέλη αμνοεριφίων σε εμπορικά κέντρα μαζικής εστίασης και ταχυφάγου διασκέδασης για να κοινωνήσουμε του πνεύματος των χριστουγέννων και να μεταλάβουμε σε πλαστικοποιημένα ποτήρια του ενανθρακωμένου αναψυκτικού.
Κόκκινοι γελαστοί αγιοβασίληδες μας προσκαλούν στο μόνο αντίδοτο της κρίσης:
Καταναλώστε, είναι μεταδοτικό.

Και τελικά μας φταίει η κρίση, το ΔΝΤ, οι κακοί, οι άλλοι. Ποτέ εμείς. Στο μεταξύ, ας προχωρήσουμε στην μοναδική πράξη συνεπούς οικολογικής αντίδρασης:

Ας πιάσουμε το χέρι του συντρόφου μας,
και ας μιλήσουμε στα παιδιά για εκείνα τα δικά μας χριστούγεννα που τα παραμύθια είχαν ακόμα τη γλύκα της ζάχαρης και ελάχιστες από τις σημερινές της θερμίδες.

Μπορεί να έχει κοπεί το δώρο χριστουγέννων, μπορεί οι μισθοί να πετσοκόβονται ή και να χάνονται, μπορεί η αβεβαιότητα να παραλύει κάθε προσπάθεια απεγκλωβισμού όμως αυτό είναι ακριβώς το πρόβλημα: η παραίτηση.

Κι ιδιαίτερα για νέους ανθρώπους, αυτό είναι ανεπίτρεπτο.
Ναι, η κρίση είναι εδώ και θα μείνει εδώ.
Για όλους.
Είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία μοναδική για επαναπροσδιορισμό των στόχων μας και μια νέα πιο ουμανιστική (ανθρωπιστική) θεώρηση του μέλλοντος.

Χαμογελάστε λοιπόν.
Είναι μεταδοτικό!
 Αισιοδοξία.
Venceremos!

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Ένα ταξίδι

αρχινά, κάθε στιγμή,

χιλιάδες μίλια.

Νάτηνε η αρχή του, εδώ,

κάτω απ' τα πόδια μου.

Αργύρης Χιόνης, "Ο,ΤΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΜΕ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ"



"Το κόκκινο κοράκι", Ι. Καραβάς



ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ (μια επιτοίχια πρόταση)

Χωρίς πολλά σχόλια, θα δώσει μια αναπτυξιακή τροχιά.

Κουρασμένα νιάτα

Περήφανα γηρατειά!!!

καλλιτέχνες και ερεθίσματα

The artist is a receptacle for emotions that come from all over the place: from the sky, from the earth, from a scrap of paper, from a passing shape, from a spider's web. That is why we must not discriminate between things.Where things are concerned there are no class distinction.

pablo picasso

Αργύρης Χιόνης, ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ

Θα 'ρθεί καιρός

που θα στερέψει η θάλασσα

και θα γενούν τα πλοία

καραβάνια

και θα γενεί η ψυχή μας

έρημος

κι οι γλάροι

κατοικίδια όνειρα.

Θα 'ρθεί καιρός

που θάνατος

δεν θά' ναι πια ο βυθός

αλλά ο ήλιος

και νοσταλγία

όχι η στεριά

μα το νερό.

Τότε

και τ' όνειρο

θ' αλλάξει χρώμα

δεν θά 'ναι πια γαλάζιο

αλλά κίτρινο.

Από τη συλλογή "Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ" ποιήματα 1966-2000 του Αργύρη Χιόνη

3D (ΣΤΕΡΕΟΓΡΑΜΜΑΤΑ)

Εικόνα 1. Κανάτα (στερεόγραμμα)



 Τριδιάστατες εικόνες που ξεπηδούν από επαναλαμβανόμενα πολύχρωμα μοτίβα.

Για να δεί κανείς την κρυμμένη εικόνα χρειάζεται να εστιάσει το βλέμμα του πίσω από την οθόνη (ΟΧΙ πάνω στην εικόνα). Σε λίγα δευτερόλεπτα (πέντε δευτερόλεπτα αρκούν για τους εξασκημένους), οι δυό διαστάσεις θα αποκτήσουν βάθος και θα ξεπροβάλλει μια κανάτα και το διαστημόπλοιο enterprise (Star Trek).

Προτείνω να μεγιστοποπoιήσετε αρχικά την εικόνα (κλικ πάνω της με το mouse) ώστε να απλωθεί στο μόνιτορ του υπολογιστή και εν συνεχεία να "ψάξετε" το στερεόγραμμα.

Μια δοκιμή θα σας πείσει.



Εικόνα2. Star Trek Enterprise (στερεόγραμμα)



ατμόπλοιο "Antzouletta"

Διαβάζοντας το βιβλίο "ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ, Το ημερολόγιο ενός τιμονιέρη" αθησαύριστα πεζογραφήματα και ποιήματα σε επιμέλεια GUY (MICHEL) SAUNIER, βρήκα σε διάφορα σημεία αναφορές στο ατμόπλοιο (α/π) "Αντζουλέττα".

Ξεκίνησα το σχετικό ψάξιμο στο πρόσφατα επανεκδοθέν βιβλίο "ΓΛΩΣΣΑΡΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ" του Γιώργου Τράπαλη που έχει καταγράψει, μεταξύ άλλων, συστηματικά τα ονόματα των πλοίων που αναφέρονται στο έργο του ποιητή (Τμήμα Ε4) αλλά δεν εντόπισα το παραμικρό για την "Αντζουλέττα".

εξώφυλλο-φωτογραφία από S/S Antzouletta (Bawnagar,1935)

Από περιέργεια, επέκτεινα τις  ηλεκτρονικές μου αναζητήσεις (data mining) στο διαδίκτυο και ιδού το αποτέλεσμα:

Με το πλοίο αυτό που ήταν φορτηγό, ο Καββαδίας ταξίδευε το 1934 σύμφωνα με το χρονολόγιο ναυτολογίας από το ναυτικό φυλλάδιο του ποιητή, που επιβεβαιώνεται και από τις σημειώσεις του στο ποίημα Kasbah (1934) και στο "Λοστρόμος από τα Φαρόερ" (Cardiff 3.9.35, s/s Antzouletta).

Το πλοίο χτίστηκε to 1907 από την Blumer &amp Co. στο Sunderland και καθελκύστηκε στις 27/5. Αρχικά λεγόταν  KRISTIANIA - Christiania ή Kristiania ήταν το προηγούμενο όνομα του Όσλο (Νορβηγία) που δόθηκε από τον Δανο-Νορβηγό βασιληά  Christian IV όταν ξανάχτισε την πόλη).

Το 1912 το πλοίο πουλήθηκε  και μετονομάσθηκε σε OTTERSTAD.

Έγινε "Αντζουλέττα/Antzouletta" όταν εξαγοράσθηκε από τους Αδελφούς Γ. Γιαννουλάτου (G. Yannoulatos Fréres, Piraeus, Greece) το 1921 και κράτησε αυτό το όνομα μέχρι το 1935, χρονιά που άλλαξε ιδιοκτήτη (Apostoulos K. Pezzas, Piraeus, Greece) και μετονομάσθηκε σε IGOR. Ήταν, δηλαδή, τα τελευταία χρόνια του πλοίου με τ'όνομα Αντζουλέττα όταν ταξίδεψε με τον ποιητή.



Δελτίο Τύπου που αναφέρεται στην προσάραξη της "Αντζουλέττας" στο Λαύριο



Ακολούθησαν άλλοι ιδιοκτήτες και νέα ονόματα του καραβιού:

• 1939 (Ath. Anastassiou, Piraeus, Greece),
• 1946 μετονομάσθηκε σε HWAH LEE (νέοι ιδιοκτήτες Hwah Steam Ship Co. Ltd, Shanghai, China) και 
• 1949 νέα πώληση (Hwah Sung Steam Ship Co. Ltd. - Panama) και νέα αλλαγή ονόματος σε PERICO.

Τον Απρίλη του 1952 έφτασε στο Hong Kong με προορισμό το διαλυτήριο πλοίων, το τελευταίο  ταξίδι της "Αντζουλέττας του Καββαδία" για οριστική απόσυρση.

Ο Νίκος Καββαδίας ήταν 19 χρονών το 1929 όταν ξεκίνησε να δουλεύει σε ναυτικό γραφείο του Πειραιά για να μπαρκάρει στη συνέχεια. Μας άφησε, πολύτιμη συντροφιά τα βιβλία του. Μαζί τους, πλέον, ταξιδεύουμε κι εμείς.

Πολύ ενδιαφέρουσες και χρηστικές πληροφορίες αντλήθηκαν από το site
http://www.nautilia.gr/

love, devotion, surrender

Γιατί, ιστορικά, έχουν υπάρξει τέτοιου είδους ανθρώπινα πλάσματα. Άνθρωποι που δούλευαν σ' όλη τους τη ζωή και μάλιστα σκληρά, μόνον και μόνον από αφοσίωση και αγάπη. Που πρόσφεραν στην κυριολεξία τη ζωή τους στους άλλους με πνεύμα αφοσίωσης και αγάπης και που, ωστόσο, δεν είχαν διόλου την αίσθηση ότι θυσιάζονται. Που δεν σκέφτονταν στην πραγματικότητα  πως υπήρχε άλλος τρόπος ύπαρξης απ' το να δίνεις τη ζωή σου για τους άλλους μες σ' ένα πνεύμα αφοσίωσης και αγάπης. Συνήθως, αυτά τα ανθρώπινα πλάσματα ήταν γυναίκες.

Μισέλ Ουελμπέκ, "Τα στοιχειώδη σωματίδια"

Ένα  απόσπασμα γεμάτο τρυφερότητα, σ' ένα ρεαλιστικό και πολλές φορές σκληρό βιβλίο.

Manhattan

Τέλειωνε η δεκαετία του '70 όταν στις οθόνες παιζόταν το ασπρόμαυρο Manhattan του Γούντι Άλεν. Θυμάμαι ακόμα τον κόσμο να παρακολουθεί στην κατάμεστη αίθουσα του ΑΘΗΝΑ στην Πατησίων (δεν υπάρχει πιά, έχει μετατραπεί εδώ και πολύ καιρό σε κατάστημα ρούχων ή κάτι ανάλογο ακολουθώντας την τύχη πολλών αιθουσών που δεν άντεξαν τον ανταγωνισμό των multiplex).

Μας είχε ξαφνιάσει τότε.

Είχαμε συνηθίσει να συνδέουμε τον σκηνοθέτη με κωμωδίες.

Επιπλέον, ένα ασπρόμαυρο φιλμ σε μια εποχή που η τεχνολογία έκανε άλματα και προσπαθούσε να εντυπωσιάσει  με εφέ ήχου και εικόνας, ήταν περίεργο.

Είδα την ταινία πρόσφατα, σε dvd που συνόδευε κυριακάτικο φύλλο.

Τριάντα ολόκληρα χρόνια μετά.

Πάντα το σινεμά ψυχαγωγούσε και παρηγορούσε.

Και το φως και το σκοτάδι, το άσπρο και το μαύρο σε μια οθόνη έστω και μικρή, αφήνει τη φαντασία του θεατή να χρωματίσει κατά βούληση και να συμπληρώσει τον κόσμο του σκηνοθέτη.

Με την ταιριαστή μουσική του Γκέρσουιν στο άνοιγμα και το κλείσιμο της ταινίας, θα κρατήσω την τελική αισιόδοξη φράση της νεαρής Τρέισι (Mariel Hemingway) που αποχαιρετά τον νευρικό Άιζαακ Ντέιβις (Woody Allen) που επιτέλους χαμογελάει:

You have to have a little faith in people

πρέπει να εμπιστεύεσαι λιγάκι τους ανθρώπους

Ίσως αυτή να είναι η απάντηση σε κάθε δυσκολία και κάθε λογής κρίση.

Η λύση που ακούγεται από τα χείλη μιας δεκαοχτάχρονης σ' ένα γερασμένο κόσμο μεσηλίκων και υπερηλίκων.

Καλημέρα.

Κέρκυρα 1902

Το λιμάνι της Κέρκυρας από επιστολικά δελτάρια των αρχών του 20ου αιώνα.
Η ημερομηνία αποστολής 1902.

Γαλήνη.

Καλό μήνα.